Pênûsa Suzan Samanciyê dengê bêdengan e
Ziman di romanên Suzan Samanciyê de wek qadeke ku rastiya takekesî û civakî tê de digihêje hev, xwediyê qatek wateyî ya dewlemend e. Hêmanên wekî paşxaneya civakî, temsîliyeta jinê, çanda kurdî û psîkolojiya takekesî vî zimanî dike amûreke vegotinê ya piralî. Samancî bi şêwaza xwe ya sade, lê bi bandor, xwendevanên xwe vedixwîne pirsiyara şexsî,û civakî.