İlk kurbanı olan Maryse Laganiere'i koridorda öldürdü. Daha sonra 10 kadın, 48 erkek öğrenciyle bir erkek hocanın bulunduğu 303 numaralı sınıfa yöneldi. Tavana iki el ateş edip bağırdı: "Kadınları istiyorum. Feministlerden nefret ediyorum!"
Altı kadın öldü
Erkekleri kadınlardan ayırdı ve silah tehdidiyle uzaklaştırdı, kalan kadın öğrencileri duvara dizdi ve ateş etmeye başladı. Altı kadın öldü; diğerleri yaralandı ama hayatta kaldı.
"Lepine daha sonra ilk kata indi" diye yazıyor tanıklardan Maclean:
"Saklanan öğrencilere ateş ederek gidiyordu. Kantine girdi ve Anne-Marie Edward ile iki sınıf arkadaşını öldürdü. Hala av üstündeydi ve tekrar üçüncü kata çıktı ve 311 numaralı sınıfa daldı. Yaşanan trajediden habersiz öğrenciler yıl sonu sözlü sunumlarını yapıyorlardı.
Eric Forget, (21), olayı şöyle hatırlıyor: "Önce kimse bir şey yapmadı. Sonra silahlı adam ateş açtı ve iki hocayla 26 öğrenci saklanmak için masalarının altına süründüler. Fareler gibi kapana kısılmıştık. Her yana ateş ediyordu."
Başka tanıklar Lepine'in birkaç masanın üstüne sıçrayıp altlarında saklanan kadınlara ateş ettiğini söylediler. Dört kadın daha öldürüldü.
Öldürme eylemine başlamasından yaklaşık 20 dakika kadar sonra, Lepine kendi canına da kıydı. Kafasına ateş ettiğinde 14 kadın ölü yatıyordu ve dokuzu kadın, dördü erkek, 13 öğrenci yaralıydı.
Arka plan
Kanada Quebec'in 1960'lardaki "Sessiz Devrimi"nin başından beri kadınlar gelenek dışı mesleklerde ve eğitim programlarında gittikçe ilerlemekteydi.
1970'lerle 80'lerde artan sayıda kadın Ecole Polytechnique'e, yani Montreal Üniversitesi'ndeki Mühendislik Okulu'na akın etti.
Quebec veya başka yerlerdeki erkeklerin çoğu bu dönüşümü kabullendi ve hatta sıcak karşıladı. Ancak bir grup azınlık, kadınların yeni rolleri ve olanaklarını özendiren girişimler nedeniyle zarar gördüğünü hissediyordu.
Bunlardan biri de 25 yaşındaki Marc Lepine'di. Tacizci/evde şiddet uygulayan bir babası vardı ve tanıdıkları onu yalnızlığı seven, huysuz biri olarak betimliyordu.
Kadınlara ve feministlere öfke
Lepine, Kanada Ordusu'na başvurmuş ama reddedilmişti. Ecole Polytechnique'e yazılmak üzere çalışmış ama, kabul edilmemişti. Anlaşıldığı kadarıyla bunu, feministler ve sempatizanlarınca savunulan "pozitif ayrımcılık" politikalarına bağlıyordu.
Üstünde bulunan intihar mektubunda Lepine, kadınlara ve feministlere duyduğu öfkeyi ateşleyen kin dolu kafa yapısı hakkında kimi ipuçları vermişti:
"Lütfen dikkat edin: Eğer bugün intihar ediyorsam bu ekonomik nedenlerle değil ama, politik nedenlerle. Çünkü hayatımı mahveden feministleri öbür dünyaya yollamaya karar verdim...
"Feministlerin beni çileden çıkarma konusunda her zaman yeteneği var. Kadın olmanın avantajlarını ellerinde tutmak istiyorlar...Erkeklerin ellerindekini eşzamanlı olarak almaya çalışmakla...
"O kadar faydacılar ki, çağlar boyu erkekler tarafından biriktirilen bilgiden yararlandıklarına bile aldırmıyorlar. Ellerine her fırsat geçtiğinde, erkekleri yanlış tanıtmaya çalışıyorlar."
İntihar mektubundaki kadınlar
Bu mektuba iliştirilmiş olarak geleneksel mesleklerde çalışmayan 19 önde gelen Quebec'li kadının listesi vardı. Bunların arasında Quebec'in ilk kadın itfaiyecisi ile polis komiseri de bulunuyordu.
Listenin altına Lepine şöyle yazmıştı :"Bu kadınlar bugün neredeyse ölüyorlardı. Zaman yetersizliği -çok geç başladığım için- bu radikal feministlerin hayatta kalmalarına izin verdi."
Olaya tanık olan öğrenci ve personelin çoğu travma sonrası stres bozukluğu yaşarken, orda bulunanlardan bir erkek öğrenci sonraki aylarda kendini astı. Anne-babası da onu izledi.
Bu katliam Quebec'lilerle Kanadalıları derinden sarstı.
Quebec Hükümeti ve Montreal Kent Yönetimi üç gün yas ilan etti. 6 Aralık, 1991'den beri de Kanadalılar için, "Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Ulusal Anma ve Mücadele Günü."
Bir grup Kanadalı erkek de, 1991 yılında kadınlara yönelik şiddete karşı çıkma sorumlulukları olduğunu fark etti.
Erkeklerin kadınlara uyguladıkları şiddete karşı olan erkeklerin simgesi olarak da "beyaz kurdele" yi seçtiler.
Ve her yıl, 6 Aralık'ta ya da Uluslararası Kadınlara Karşı Şiddetle Mücadele
Günü olan 25 Kasım ile 6 Aralık arasında beyaz kurdele takmaya başladılar.
Kanada'da başlayan kadına yönelik şiddete karşı erkek hareketi başka ülkelere de yayıldı Katliam, Kanada Silah Kontrol Hareketi'ni de canlandırdı ve buna bağlı olarak 1995'te silah kontrol yasaları sıkılaştı.
Öldürülen mühendislik öğrencisi kadınlar
* Genevieve Bergeron: 21 yaşındaydı, inşaat mühendisliği 2. sınıf öğrencisiydi, bursluydu ve yetenekli bir müzisyendi de.
* Helene Colgan: 23 yaşındaydı, makine mühendisliği son sınıftaydı ve yüksek
lisans yapmayı planlıyordu.
* Nathalie Croteau: 23 yaşındaydı, makine mühendisliği son sınıftaydı.
* Barbara Daigneault: 22 yaşındaydı, makine mühendisliği son sınıftaydı. Montreal bölgesindeki başka bir mühendislik okulunda hoca olan makine mühendisi babasına ders asistanlığı yapıyordu.
* Anne-Marie Edward: 21 yaşındaydı, kimya mühendisliği 1. sınıf öğrencisiydi. Üniversitenin alpinist kayak takımındaydı ve ailesi onu takım üniformasıyla gömmeyi seçti.
* Maud Haviernick: 29 yasındaydı, çevresel tasarım lisans mezunu ve metalürjinin bir kolu olan malzeme mühendisliği 2. sınıf öğrencisiydi.
* Barbara Maria Klucznik: 31 yaşındaydı, hemşirelik öğrencisiydi. (Ecole Politechnique Kantini çok ucuz olduğundan, kocasıyla akşam yemeğini o gün orda yemeği seçmişlerdi.)
* Maryse Leclair: 23 yaşındaydı, malzeme mühendisliği 4. sınıf öğrencisiydi.
* Annie St.-Arneault: 23 yaşındaydı, makine mühendisliği öğrencisiydi.
* Michele Richard: 21 yaşındaydı, malzeme mühendisliği 2. sınıf öğrencisiydi.
* Maryse Laganiere: 25 yaşındaydı, Polytechnique'in bütçe dairesinde çalışıyordu ve yeni evlenmişti.
* Anne-Marie Lemay: 22 yaşındaydı, makine mühendisliği 4. sınıf öğrencisiydi
* Sonia Pelletier: 28 yaşındaydı, gelecek donem makine mühendisliğini bitirecekti. Ölümünden sonra bu diploma verildi.
* Annie Turcotte: 20 yaşındaydı, malzeme mühendisliği 1. sınıf öğrencisiydi.(AD)
Yazıyla ilgili linkler:
* http://www.gendercide.org/case_montreal.html
* http://www.whiteribbon.ca
* http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89cole_Polytechnique_massacre
* http://www.feminista.com/archives/v1n3/montreal.html