Hepimiz araftayız
İki ucu keskin bıçak gibi bir kutuplaşmada uzlaşmaz gibi görünen meseleler aslında nasıl konuşulabilir? Romanın çok iyi kurgulanmış iki ana karakteri, bazen en sert karşıtlıkta, bazen iç içe geçen benzerliklerde anlatıyor bize bu ihtiyacı. Sadece onlar değil, bir anlamda hepimiz arafta hissetmiyor muyuz kendimizi sık sık?